اثر تنش خشکی آخر فصل و محلول پاشی نیتروژن بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک گندم دوروم

به منظور مطالعه تاثیر تنش خشکی آخر فصل و همچنین محلول‌پاشی اوره بر ویژگی‌های فیزیولوژیک و همچنین عملکرد دانه گندم، آزمایشی به صورت کرت‌های نواری در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجراشد. فاکتور افقی این آزمایش شامل 3 سطح آبیاری ( = IR1آبیاری کامل تمام فصل، IR2 = قطع آبیاری در مرحله خمیری شدن دانه‌ها و = IR3 قطع آبیاری در مرحله شیری شدن دانه‌ها) و فاکتور عمودی شامل چهار سطح محلول‌پاشی کود اوره (N1 = شاهد، N2 = محلول‌پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در مرحله گل دهی،N3 = محلول‌پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در مرحله شیری وN4 = محلول‌پاشی اوره به میزان 20 کیلوگرم در هکتار در دو مرحله گل‌دهی و شیری شدن دانه) بود. بر اساس نتایج آزمایش اثر سطوح مختلف آبیاری و همچنین اثر متقابل آبیاری و محلول پاشی نیتروژن بر محتوای نسبی آب برگ معنی‌دار شد، ولی محلول‌پاشی نیتروژن تاثیر معنی‌داری بر این صفت نداشت. اثرات مربوط به تیمارهای آزمایشی و همچنین اثر متقابل آن‌ها بر شاخص کلروفیل برگ گندم معنی‌دار بود. بر اساس نتایج فقط اثر تیمارهای آبیاری بر کاهش درجه حرارت پوشش گیاهی و همچنین وزن هکتولیتر معنی‌دار شد. سطوح مختلف آبیاری و محلول‌پاشی و همچنین برهمکنش آن‌ها تاثیر معنی داری بر میزان پروتئین دانه داشتند و بیشترین درصد پروتئین مربوط به تیمار حذف آبیاری از مرحله شیری شدن دانه‌ها و کمترین مقدار آن مربوط به تیمار آبیاری کامل بود.